Aile: Hayatın En Güzel Öğretmeni
Aile, insanın en köklü aidiyetidir. Doğduğumuz andan itibaren hayatımıza yön veren, bizi biz yapan bir yuvadır. Ama aile sadece huzur dolu anlardan ibaret değildir. Emek, fedakârlık, bazen de gözyaşıyla yoğrulan bir yolculuktur.
Hayatın temposunda bazen eşler arasında sessizlik olur. Kimi zaman sevgiyle bakan gözler, günün yorgunluğuyla göremez birbirini. Ama işte tam da burada başlar aile olmanın gücü. Zor zamanlarda yanında duran, yorgunluğuna rağmen elini bırakmayan bir eşle hayat anlam kazanır. Birlikte geçirilen o kısa anlar, uzun bir günün tüm yükünü hafifletir. Çünkü aile olmak, her zaman konuşmak değil, bazen sadece anlamaktır.
Çocuklar ise ailenin neşesi ve öğretmenidir. Evet, öğretmen diyorum, çünkü onlar büyürken bizlere sabrı, sevgiyi ve bazen de nerede hata yaptığımızı öğretirler. Her annenin yüreği, çocuğunun kahkahasıyla kanatlanır. Ama bu kahkahaların ardında uzun geceler, küçük fedakârlıklar ve büyük umutlar yatar. Bir anne ya da baba olarak en büyük dileğimiz, onların bizden daha güçlü, daha sevgi dolu bireyler olmalarıdır.
Fakat her ailede inişler ve çıkışlar vardır. Gün gelir, çocuklarınız size "Sen anlamazsın!" der ve içiniz burkulur. Ama bilirim ki, zaman her şeyi öğretir. Bir gün, o “anlamaz” dediğiniz anne-babanın, hayatlarındaki en büyük destek olduğunu fark edeceklerdir. İşte aile dediğimiz bu güçlü bağ da burada saklıdır, kırıldığında bile kopmaz, büyür.
Aile içinde herkesin farklı bir rolü vardır. Bazen çocuklar ebeveyn olur, anne ya da baba, çocuklarının gözünde bir rehber… Bazen de eşler, hayat arkadaşından öte birer yoldaş. Ama unutmamak gerekir ki bu roller, sevgi ve saygıyla şekillenir. Sevgi olmadan saygı eksik kalır, saygı olmadan sevgi yıpranır.
Çoğu insan, mükemmel bir aile olmayı istiyor. Ama aile, mükemmel değildir. Kimi zaman eksiktir, kimi zaman dağınık. Önemli olan, bu eksiklikleri sevgiyle doldurabilmektir. Hatalarımızla birbirimize sarılmayı öğrenmek, zor anlarda birlikte dimdik durmaktır… İşte aile olmak budur.
Son olarak söylemek isterim ki, aile yalnızca kan bağından ibaret değildir. Aile, birbirini sevgiyle kucaklayan her bireydir. Birbirine yaslanıp yeniden güç bulan, birbirinin yolunu aydınlatan insanlardan oluşur. Eğer yüreğimizde sevgi ve hoşgörü varsa, ailemiz de o kadar güçlü olacaktır.
Aile, insanın kalbinde başlayan bir çiçektir. Ve unutmayın, çiçekler ancak emekle büyür.
Sevgiyle Kalın
Fikriye Ayrancı Keper
Belçika-Genk
Yorum Yazın
Facebook Yorum