İNİŞLE DÜŞÜŞ ARASINDA BİR AĞIT
İnişle düşüş arasında tanımlanmamış bir ilişki vardır. Her iniş, bir düşüşe yol açmaz ama bazı zamanlar onunla aynı eğilimi gösterebilir, sessizdir ve hızlıdır. Kimi zamanlarsa düşüşten ayrılarak, kendi oluşunu ilk andan itibaren belli eder. Yavaştır ve görülebilir. Ama her durumda iniş değiştirilebilir ve seyri değiştirilebilme olasılığı taşırken düşüş asla denetlenemez. Her düşüşün bir inişi içerdiği doğrudur ama yalnızca görünüm bakımından böyledir bu. Gerçekte karakteristik bakımdan düşüş, inişten bütünüyle farklıdır. Yaşamın kesinti noktalarından birisidir düşüş. İnişse yaşam çizgisinin belli bir yön değiştirmesidir yalnızca.
Ama iniş, düşüşe de dönüşebilir. İnişin bu hâli, sürecin başında değil, sonuna doğru anlaşılır. Tam da bu nedenledir ki inişe dönüşen düşüşler, çok daha keskin ve onarılamaz sonuçlara yol açar çünkü insan ne kadar bilmese de başına gelecek olanı önceden sezebilir. İniş içerisindeki kişi, neyle karşılaşacağını önseziyle kestirerek kendisini öyle ya da böyle hazırlar. Burada, çıkmazda olan kendisini iniş içerisinde sanan ama zaman ve hareket ilerledikçe yaşadığı şeyin gerçekte düşüşten başka bir şey olmadığını anlayan kişidir.
Onun durumunda artık hiçbir şey yapılamaz çünkü hem iniş hem düşüş anında belli bir değişme, sapma, durma ya da yükselme olasılığı vardır ama iniş karakterine bürünmüş düşüş için bu durum olanaksızdır.
Gerçeğin ters yansılanmış biçimi olan ayna etkisi kendini gösterir. Kendisini iniş içerisinde sanan ama düşmekte olan kişi, aynı kendi görüntüsünü gösterdiğini sandığı aynanın gerçekte bir yanılsamasıyla görmek istediğini yansıttığını fark edemeyen kişi konumundadır. Bilinci kendisini, bir kez daha aldatmış ve yazgısıyla baş başa bırakmıştır.
Her iki durumda insan, karşılaştığı ve yaşadığı şeyi değil, karşılaşmak ve yaşamak istediği şeyi görür yalnızca. Bu, insan bilincinin gerçeği bütünüyle çarpıtan öznelliğinden başka bir şey değildir. Ama ne var ki insan olmak tam da o öznellik içerisinde olmaktır yoksa insanın aynayla arasında yalnızca cisim mesafesi olurdu.
Dolayısıyla, hiçbir bilinç, inişe dönüşen düşüşü kavrayamaz. Yalnızca kendisini böyle bir olasılığa karşı teorik olarak hazırlayabilir ama bu ağdın tonunu bir nebze azaltmaktan başka bir şeye yol açmaz.
Ama ağıtlar da yaşamın çok yönlü, engebeli, kesintili yüzünü en iyi sergileyen ezgiler değil midir?
Yorum Yazın
Facebook Yorum